جمهور آنلاین/ محیطبان کرمانشاهی به شهادت رسید، ۲محیطبان در استان فارس به شهادت رسیدند، قتل محیط بان نجفی، شهادت دو محیط بان در درگیری با شکارچیان غیرمجاز و…
این تیترها حاصل سرچ اینترنتی امروز من پس از خواندن خبر «افتتاح مدرسه محیطبانی در استان فارس» بود؛ این رشته قرار است به صورت آزمایشی همزمان در استانهای فارس و خوزستان از مقطع دوم دبیرستان تا دیپلم به مدت سه سال تدریس شود؛ خبری که در انسان یک خوشحالی همراه با غرور ایجاد میکند.
البته نباید فراموش کرد که حرفه محیطبانی با اینکه رابطه تنگاتنگی با طبیعت دارد ولی حرفهای دشوار و پرخطر است. در واقع طبیعت با آن همه زیبایی و لطافت میتواند انسان را به کام مرگ بکشاند.
محیطبانی، کار در شرایط سخت است، محیطبانان برای حفاظت از محیط زیست با چالشهای زیادی روبهرو هستند. شاید باورش برایتان دشوار باشد ولی محیط بانی یعنی بتوانی دمای منفی ۲۰ درجه را تحمل کنی و از طرفی تاب و توان دمای مثبت ۵۰ درجه را هم داشته باشی.
محیط بانی در کشور ما یعنی برای نظارت هر۱۰هزار هکتار منطقه حفاظت شده، به تنهایی آمادگی داشته باشی در حالی که استاندارد جهانی برای هر هزار هکتار عرصه خشکی، یک نفر نیرو و برای هر ۵۰۰ هکتار عرصه تالابی و آبی، یک نفر را پیشنهاد کرده است. این باعث میشود که در کشور ما اغلب محیطبانان مجبور به اضافه کار و پذیرش مسئولیت مضاعف باشند.
این کمبود نیرو باعث شده که محیطبانان در بعضی مواقع هفتهها از خانوادهشان دور بمانند؛ دوری نگرانکنندهای که همواره همراه خانواده محیطبانان است.
سازمان حفاظت محیط زیست باید در نظر داشته باشد که چنین مشکلاتی، موجبات بیانگیزگی برای محیطبانان و خانوادههای آنان ایجاد میکند و بسیاری از آنان عطای این حرفه را به لقایش میبخشند در حالی که محیطبانان ایران که تا به امروز ۱۲۴ شهید و تعداد بسیاری جانباز و از کار افتاده را تقدیم طبیعت کشور کردهاند، نیازمند حمایت تمامقد از جانب سازمان حفاظت محیط زیست هستند.
طبق آنچه آمارها نشان میدهد بیش از سه هزار محیط بان در کشور وجود دارد که به گفته خود مسئولین محیط زیست باید رسیدگیهای بیشتری به آنها شود تا بتوانند انگیزه بیشتری برای ادامه حرفه پرخطر محیطبانی داشته باشند.
یکی از مهمترین دغدغههای محیطبانان حمایتهای قضایی و حقوقی است. به عنوان مثال این قشر با متخلفان زیادی روبهرو میشوند در حالی که برای استفاده از سلاح در دستشان محدودیت دارند. از سوی دیگر محیطبانان در پاسگاههای محیطبانی با مشکل کمبود آب و تجهیزات اولیه، خودرو، بیسیم و موتورسیکلت روبهرو هستند که این مشکلات باید بررسی و مرتفع گردند.
فراموش نکنیم که آنچه از طبیعت این مرز و بوم مانده مرهون عشق، دلسوزی، تلاش و فداکاری محیطبانان است، حیات وحش یکی از شاخصهای سلامت و کیفیت زندگی در یک جامعه است، زمانی که حیات وحش نابود شود کیفیت آن منطقه از بین میرود و هیچ سرمایه و علمی نمیتواند طبیعت از دست رفته را تجدید کند و بازگشتی برای آن وجود ندارد.
سرمقاله/ محمدرضا محمدیوسفی
مدیر مسئول و صاحب امتیاز
ثبت دیدگاه